Verjaardag vieren en een veldje spitten.

Zaterdag vierden we Miriams tweede verjaardag. Zo'n heerlijk, pienter en pittig meisje. Haar meestgebruikte woordjes zijn mama en no! Vorige week kwamen er pakketten met cadeau's helemaal uit Nederland. Die werden zaterdagochtend op het bed bij papa en mama opgemaakt. Miriam vond het helemaal leuk om overal het papier af te scheuren, maar Carolien was degene die erg enthousiast reageerde op al het moois! Ze vond het wel een beetje moeilijk dat ze die nieuwe pop niet de hele dag mocht vasthouden. Maar toch viel het me erg mee. Geen jaloerse zus. En ook Miriam is erg makkelijk als het op delen aankomt. Ze vinden het toch leuker om samen overal mee te spelen.

Er kwamen wat vriendjes om te spelen en papa had een hele lekkere karameltaart gebakken. 

Ze is ook al bijna helemaal schoon. Het meest van de plas en poepjes belanden nu in het potje. Het is nog wel een beetje lastig dat ze het niet aangeeft als ze moet. Ik moet dus goed haar lichaamstaal in de gaten houden. Als ze wiebelt betekent dat een plas. Als ze opeens heel stil staat, betekent dat een poep. 

Vandaag had ik zo'n zin om even in de tuin te werken! Ik had vorige week al tomatenzaadjes in de aarde gestopt en die waren inmiddels uitgekomen. Tijd om het veldje klaar te maken dus. Dat werd een ochtendje spitten en kuilen graven voor de palen. En flink zweten want het is warm in de zon! Daarna een lekkere douche en mijn work-out zit erop.

Een rijk weekend

Dit weekend kregen we verschillende geschenken. Allemaal van dezelfde persoon. We hebben de afgelopen drie jaar een mbo opleiding voor een jongen betaald en nu kwam zijn vader ons persoonlijk bedanken. En hij kwam met volle armen.

Een grote zak kookbananen. Die moet je met wat uien en tomaten koken en dan is het eigenlijk net een groente. Wij vinden het heel lekker!

Een zak rauwe pinda's. Die moeten dus nog gekookt of gebrand worden.

Een jerrycan met een soort zure melk. Ik vond het echt niet lekker ruiken, dus daar mochten de honden van genieten. 

En als klapper op de vuurpijl: een kip! We hebben de afgelopen jaren al vaker een kip gehad. In Tanzania is het heel normaal om een kip cadeau te geven. De poten van de kip worden vastgebonden voor de reis en hij wordt in zijn geheel in een plastic tasje gestopt. Deze kip had ook nog een touwtje om zijn keel. Misschien tegen het kakelen? 

Inmiddels scharrelt hij vrolijk rond in onze groentetuin. Achter een hek, anders eten de honden haar op. Hoewel we onze andere cadeau-kippen weer door hebben gegeven, willen we deze eigenlijk wel houden. Misschien nog een paar kippetjes erbij en dan elke ochtend eieren rapen. Lijkt me wel wat. Maar dan moet er eerst een kippenren komen want ik wil niet dat ze onze hele groentetuin leeg halen.