Een paar weken geleden las ik een blog over duurzame kleding. Al die verhalen die we allemaal wel kennen over kinderarbeid en boeren die slecht betaalt krijgen voor de grondstoffen. Maar opeens kwam het erg bij me binnen. Want ik zag de gezichten van de boeren hier in Tanzania die ik door de jaren heen heb ontmoet. Die keihard werken en mooie producten leveren, maar nog steeds geen geld hebben om de opleiding van hun kind te betalen. En geen dak op hun huis kunnen plaatsen omdat ze bijna niks betaalt krijgen voor hun prachtige ananassen en heerlijke zoete bananen. Waarom is dat zo? En belangrijker, wat kan ik er aan doen? Zou het ook maar iets uitmaken als ik opeens duurzame kleding ga kopen, geen in plastic verpakte groenten meer koop en er op ga letten dat mijn eten lokaal geproduceerd wordt zodat het geen uren vervoerd hoeft te worden. Maakt het ook maar iets uit als wij dat als gezin vanaf nu gaan doen? Of is het slechts een druppel of de gloeiende plaat? En waar ik eerst vaak dacht dat het inderdaad geen verschil zou maken, schudde ik nu mijn hoofd. 'Verbeter de wereld, begin bij jezelf'.
Omdat het morgen de dag van de duurzaamheid is, heb ik eens op een rijtje gezet wat wij allemaal aan duurzaamheid doen hier thuis. En het leuke is dat het soms heel eenvoudige dingen blijken te zijn. Zo heb ik enkele weken geleden een stuk of zes manden gekocht om de boodschappen in te doen. Hier in Tanzania krijg je voor elk product dat je koopt een plastic tasje en dat werd een steeds groter punt van ergernis voor me. Maar sinds kort heb ik nu dus altijd zo'n mand bij me en kunnen ze de plastic tasjes niet meer aan me kwijt :-).
Als ik boodschappen doe let ik nu goed op waar het artikel wordt gemaakt. Ik probeer alleen producten te kopen die hier in Tanzania zijn gemaakt. Helaas lukt me dat nog niet bij alles wat ik koop. Zo kan ik geen Tanzaniaanse dadels kopen en ook de pakken sap zonder toegevoegde suikers komen helemaal uit Zuid-Afrika. Maar het ergste is wel het blikje mais wat ik in de kast heb staan, die komt helemaal uit Thailand. Dat is toch erg! Dat is dus het laatste blikje mais voor ons. Gelukkig lukt het met veel andere producten wel. Deze honing bijvoorbeeld, komt van de bijen die in de bergen achter ons huis wonen.
Iets anders waar we duurzaam in proberen te zijn, is het kopen van spullen. Als er iets is wat op ons verlanglijstje staat, checken we eerst marktplaats of het misschien 2ehands te koop is. Koop je namelijk iets 2ehands dan hoeft dat product niet nog eens gemaakt te worden. Zo kocht ik voor Caroliens laatste verjaardag dit leuke playmobil huis op een rommelmarktje in het winkelcentrum 't Urkerhard. Het was bijna helemaal compleet en nog in erg goede staat. Een super cadeau waar de meiden veel mee spelen.
Cadeaus 2ehands kopen kost wel wat tijd en vraagt ook enige planning. Dit huis kocht ik al in juni terwijl Carolien pas in december jarig is. Het heeft dus lange tijd in de kast gestaan. Maar toen de dag daar was, hoefde ik niet op zoek naar een leuk cadeau, dus scheelde het toen ook weer tijd.
Duurzame kleding is op dit moment nog wel het meest interessante onderwerp voor mij. Ik ben gek op leuke kleren kopen, vooral voor de meiden, en ik heb enkele favoriete merken. Maar toen ik deze merken opzocht in de App 'Good On You' (een app die kledingmerken een ranking geeft op het gebied van duurzaamheid), scoorden deze merken helemaal niet goed. Nee! Dit betekent echt inleveren voor mij. Heel even dacht ik erover om dan alleen op het gebied van kleding een oogje dicht te knijpen. Maar nee, ik wil dit echt doorzetten en proberen om overal duurzamer in te worden.
Gelukkig is er 2ehands van deze merken ook wel wat te krijgen. 2ehands kleding kopen is erg duurzaam. De kleding wordt op deze manier nog een keer gebruikt en je voorkomt dat het wordt verbrand. Bij ons in de stad is een hele grote 2ehands kledingmarkt waar ik graag rondsnuffel. Het is, net als bij de kringloop in Nederland, een kwestie van regelmatig heen gaan en de leuke items eruit pikken. De volgende setjes van de meiden zijn bijna helemaal 2ehands (behalve het groene shirtje op foto 2). En eerlijk gezegd zijn dit de setjes die ik het liefst bij ze aantrek :-).
Dit jurkje heb ik bij een lokale naaister gekocht. Ook duurzaam: lokale kledingindustrie met een stof die hier in Tanzania is gemaakt.
Een heel ander, maar ook zeker duurzaam project, is onze moestuin. Enkele weken geleden zijn we hier mee begonnen en alles begint nu lekker te groeien. Het is niet dat we hier geen groenten of fruit kunnen krijgen. Waar we ons zorgen om maken zijn de bestrijdingsmiddelen die de boeren gebruiken. Er zijn hier geen regels voor, zoals in Europa. En de gevolgen van het gebruik van bepaalde bestrijdingsmiddelen zijn hier nog niet bekend bij de mensen. Iedereen gebruikt dus maar net wat hij voor handen heeft. En dat belandt op ons bordje. Zo is ons vertelt dat we in het regenseizoen geen tomaten moeten kopen, want de tomaten die de stortregens en modderige aarde overleven zijn bijna kleine, chemische bommetjes geworden. Hopelijk gaan de tomaten in onze tuin snel groeien!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten