Zelfvoorzienend

Geïnspireerd door een vriendin schrijf ik weer eens een blog. Het is fijn om je gedachten te verwoorden. En helemaal als je zoveel gedachten hebt dat je soms niet in slaap komt. Zoals gisteravond. Dus nu weer tijd voor een stukje reflectie.

“I didn't know being a missionary was going to also teach me a lot about how my ancestors lived 100yrs ago in the kitchen!” - Ik wist niet dat ik als zendeling zoveel zou leren van hoe mijn voorouders leefden 100 jaar geleden in de keuken.

Deze reactie las ik pas op Facebook en is helemaal op mij van toepassing. Soms voel ik me net Ma Ingalls (van het Kleine Huis). Degene die mij kennen, weten dat ik het Kleine Huis een super leuke serie vind, dus is dit eigenlijk erg leuke ervaring. Maar ook erg vermoeiend. Onze voorouders waren ook echt voornamelijk bezig met overleven. Ik denk niet dat er veel tijd overschoot voor dingen als: Facebooken, boek lezen, gitaar spelen of leuke dagjes uit. Het gewone leven vroeg al te veel energie. En dat ervaar ik soms ook. Tegelijkertijd vind ik het ook steeds meer een uitdaging! Enkele uitdagende dingen van mijn leven hier.

Sommige dagen geniet ik erg van het mooie weer en het altijd schijnende zonnetje. Helemaal als mijn tuin zo prachtig in bloei staat. De winter is hier begonnen en dus gaan de bloemen langzaam dood. Tijd voor actie! Wil ik volgend jaar weer een mooie bloementuin dan moet ik nu bezig met het verzamelen van zaadjes. Die koop je hier niet in de winkel maar haal je gewoon uit je eigen tuin! Eerst knip ik de al wat uitgebloeide bloemen af en zet ze binnen in een vaas om verder uit te drogen.

Als ik denk dat ze droog genoeg zijn wrijf ik alle zaadjes eruit. Je krijgt dan ook veel bloemafval mee, dus dat probeer ik er zoveel mogelijk uit te halen. Inmiddels heb ik al een heel blikje vol. En samen met een bekertje zaadjes van de buurvrouw creëer ik daarmee in november hopelijk weer een mooie bloementuin :-)

Niet alleen bloemen, maar yoghurt kun je 'recyclen'. Met een beetje yoghurt uit de winkel kan ik soms wel drie weken lang verse yoghurt blijven maken. Dat doe je zo: 1. Melk opwarmen tot 42 graden 2. Twee eetlepels yoghurt toevoegen en goed mixen 3. De pan inpakken in een theedoek en wegzetten. Nu zo'n vier uur wachten en dan kan het de koelkast in.
Het vreemde is dat eigengemaakte yogurt altijd lekkerder is dan die uit de winkel, terwijl de 'starter' toch supermarkt yoghurt is. Daarnaast is melk is goedkoper dan yoghurt, dus is het voordeliger zelf yoghurt te maken met de melk die we drie keer per week vers krijgen aangeleverd. En als ik echt dikke yoghurt wil laat ik uitlekker in een theedoek. Dan is het bijna alsof we Griekse yoghurt hebben. Mmm!

Iets waar ik nog niet helemaal zelfvoorzienend in ben is kleding. Nu ben ik nog afhankelijk van wat familie in Nederland in pakketjes opstuurt. Er is wel een markt met 2e handskleding waar ik soms hele leuke dingen vindt. Het is alleen een uitputtende manier van winkelen. Alle maten liggen door elkaar en is eigenlijk gewoon een kwestie van heel lang zoeken. En dan heb je soms na 1,5 uur maar liefst twee leuke shirtjes te pakken :-)

Hoeveel energie en tijd het ook allemaal vraagt, ik geniet van de mogelijkheden die ik hier heb en de enorme creativiteit die het soms vraagt. Het is het allemaal waard als ik mijn meisje in een leuk jurkje zie rondstappen terwijl ze 'mooi! mooi!' roept. Of als ik A lekker van de yoghurt zie eten :-)

Power cuts en griep

Geen stroom. In Nederland levert dit dagen gespreksstof op en de kranten staan vol met oorzaak-gevolg stukken. Hier in Afrika lijkt het er haast erbij te horen. Minstens één keer per etmaal valt de stroom uit. Dit kan een minuut, enkele uren of soms de hele dag duren. Heel af en toe vind je op de landelijke nieuwssites de reden hiervoor, maar meestal tasten we in het duister.

Onze ergste 'power cuts', zoals wij ze noemen, hebben we geloof ik wel gehad. Gedurende de maanden augustus, september en oktober hadden we bijna niet één dag stroom. s 'Nachts wel, dus konden we dan onze laptoppen en accu's opladen. Dat was best pittig. Want zo'n power cut zorgt voor flink wat irritaties en 'wat nu?' momentjes. Bijvoorbeeld:
De wasmachine die vrolijk staat de draaien en er opeens mee ophoudt. Natuurlijk midden in het wasprogramma waardoor de was de hele verdere dag staat te weken in een laagje bruin water.
Met ingezeepte haren onder de douche staan als die uitvalt. Ieks! Het water is dan echt steenkoud omdat het uit een diepe waterput komt.
Als je net dat belangrijke mailtje wilt versturen en de modem houdt er opeens mee op. Of het Skype gesprek met je moeder, waar je de hele week al naar uit kijkt, kan opeens niet doorgaan.

Gelukkig is deze power-cut-nachtmerrie over en dus sloegen we afgelopen zaterdag, vol goede moed, vlees en brood in voor de hele maand. Hups, de vriezer in. En ja hoor, maandag was weer een power cut dag. Balen! Deze keer waren we echter wel voorbereid en hadden we de vriezer tot de helft toe gevuld met plastic flessen water waardoor het daarbinnen toch behoorlijk koud is gebleven.

Sinds drie weken is het weer hier zo raar. Het ene moment is een luchtig zomerhemdje nog te warm, maar vervolgens is het vijf minuten later opeens heel kil door een plotselinge stortbui. Dus lijden we allemaal aan Nederlandse ziektes als snotneuzen, keelpijn en koorts.
Gisteravond kreeg Carolien flink koorts. Wat was ik blij met mijn meegebrachte zetpilletjes uit Nederland! Die doen goed hun werk en dus staat ze nu alweer de fotoboeken uit de kast te trekken. Ik zal erbij!