Verjaardag vieren en een veldje spitten.

Zaterdag vierden we Miriams tweede verjaardag. Zo'n heerlijk, pienter en pittig meisje. Haar meestgebruikte woordjes zijn mama en no! Vorige week kwamen er pakketten met cadeau's helemaal uit Nederland. Die werden zaterdagochtend op het bed bij papa en mama opgemaakt. Miriam vond het helemaal leuk om overal het papier af te scheuren, maar Carolien was degene die erg enthousiast reageerde op al het moois! Ze vond het wel een beetje moeilijk dat ze die nieuwe pop niet de hele dag mocht vasthouden. Maar toch viel het me erg mee. Geen jaloerse zus. En ook Miriam is erg makkelijk als het op delen aankomt. Ze vinden het toch leuker om samen overal mee te spelen.

Er kwamen wat vriendjes om te spelen en papa had een hele lekkere karameltaart gebakken. 

Ze is ook al bijna helemaal schoon. Het meest van de plas en poepjes belanden nu in het potje. Het is nog wel een beetje lastig dat ze het niet aangeeft als ze moet. Ik moet dus goed haar lichaamstaal in de gaten houden. Als ze wiebelt betekent dat een plas. Als ze opeens heel stil staat, betekent dat een poep. 

Vandaag had ik zo'n zin om even in de tuin te werken! Ik had vorige week al tomatenzaadjes in de aarde gestopt en die waren inmiddels uitgekomen. Tijd om het veldje klaar te maken dus. Dat werd een ochtendje spitten en kuilen graven voor de palen. En flink zweten want het is warm in de zon! Daarna een lekkere douche en mijn work-out zit erop.

Een rijk weekend

Dit weekend kregen we verschillende geschenken. Allemaal van dezelfde persoon. We hebben de afgelopen drie jaar een mbo opleiding voor een jongen betaald en nu kwam zijn vader ons persoonlijk bedanken. En hij kwam met volle armen.

Een grote zak kookbananen. Die moet je met wat uien en tomaten koken en dan is het eigenlijk net een groente. Wij vinden het heel lekker!

Een zak rauwe pinda's. Die moeten dus nog gekookt of gebrand worden.

Een jerrycan met een soort zure melk. Ik vond het echt niet lekker ruiken, dus daar mochten de honden van genieten. 

En als klapper op de vuurpijl: een kip! We hebben de afgelopen jaren al vaker een kip gehad. In Tanzania is het heel normaal om een kip cadeau te geven. De poten van de kip worden vastgebonden voor de reis en hij wordt in zijn geheel in een plastic tasje gestopt. Deze kip had ook nog een touwtje om zijn keel. Misschien tegen het kakelen? 

Inmiddels scharrelt hij vrolijk rond in onze groentetuin. Achter een hek, anders eten de honden haar op. Hoewel we onze andere cadeau-kippen weer door hebben gegeven, willen we deze eigenlijk wel houden. Misschien nog een paar kippetjes erbij en dan elke ochtend eieren rapen. Lijkt me wel wat. Maar dan moet er eerst een kippenren komen want ik wil niet dat ze onze hele groentetuin leeg halen.  

Ben ik duurzaam bezig?

Een paar weken geleden las ik een blog over duurzame kleding. Al die verhalen die we allemaal wel kennen over kinderarbeid en boeren die slecht betaalt krijgen voor de grondstoffen. Maar opeens kwam het erg bij me binnen. Want ik zag de gezichten van de boeren hier in Tanzania die ik door de jaren heen heb ontmoet. Die keihard werken en mooie producten leveren, maar nog steeds geen geld hebben om de opleiding van hun kind te betalen. En geen dak op hun huis kunnen plaatsen omdat ze bijna niks betaalt krijgen voor hun prachtige ananassen en heerlijke zoete bananen. Waarom is dat zo? En belangrijker, wat kan ik er aan doen? Zou het ook maar iets uitmaken als ik opeens duurzame kleding ga kopen, geen in plastic verpakte groenten meer koop en er op ga letten dat mijn eten lokaal geproduceerd wordt zodat het geen uren vervoerd hoeft te worden. Maakt het ook maar iets uit als wij dat als gezin vanaf nu gaan doen? Of is het slechts een druppel of de gloeiende plaat? En waar ik eerst vaak dacht dat het inderdaad geen verschil zou maken, schudde ik nu mijn hoofd. 'Verbeter de wereld, begin bij jezelf'. 

Omdat het morgen de dag van de duurzaamheid is, heb ik eens op een rijtje gezet wat wij allemaal aan duurzaamheid doen hier thuis. En het leuke is dat het soms heel eenvoudige dingen blijken te zijn. Zo heb ik enkele weken geleden een stuk of zes manden gekocht om de boodschappen in te doen. Hier in Tanzania krijg je voor elk product dat je koopt een plastic tasje en dat werd een steeds groter punt van ergernis voor me. Maar sinds kort heb ik nu dus altijd zo'n mand bij me en kunnen ze de plastic tasjes niet meer aan me kwijt :-).

Als ik boodschappen doe let ik nu goed op waar het artikel wordt gemaakt. Ik probeer alleen producten te kopen die hier in Tanzania zijn gemaakt. Helaas lukt me dat nog niet bij alles wat ik koop. Zo kan ik geen Tanzaniaanse dadels kopen en ook de pakken sap zonder toegevoegde suikers komen helemaal uit Zuid-Afrika. Maar het ergste is wel het blikje mais wat ik in de kast heb staan, die komt helemaal uit Thailand. Dat is toch erg! Dat is dus het laatste blikje mais voor ons. Gelukkig lukt het met veel andere producten wel. Deze honing bijvoorbeeld, komt van de bijen die in de bergen achter ons huis wonen.

En deze cashewnoten komen ook uit Tanzania. Daar moest ik wel even voor zoeken, want veel soorten komen uit Kenia.

Iets anders waar we duurzaam in proberen te zijn, is het kopen van spullen. Als er iets is wat op ons verlanglijstje staat, checken we eerst marktplaats of het misschien 2ehands te koop is. Koop je namelijk iets 2ehands dan hoeft dat product niet nog eens gemaakt te worden. Zo kocht ik voor Caroliens laatste verjaardag dit leuke playmobil huis op een rommelmarktje in het winkelcentrum 't Urkerhard. Het was bijna helemaal compleet en nog in erg goede staat. Een super cadeau waar de meiden veel mee spelen. 

Cadeaus 2ehands kopen kost wel wat tijd en vraagt ook enige planning. Dit huis kocht ik al in  juni terwijl Carolien pas in december jarig is. Het heeft dus lange tijd in de kast gestaan. Maar toen de dag daar was, hoefde ik niet op zoek naar een leuk cadeau, dus scheelde het toen ook weer tijd. 

Duurzame kleding is op dit moment nog wel het meest interessante onderwerp voor mij. Ik ben gek op leuke kleren kopen, vooral voor de meiden, en ik heb enkele favoriete merken. Maar toen ik deze merken opzocht in de App 'Good On You' (een app die kledingmerken een ranking geeft op het gebied van duurzaamheid), scoorden deze merken helemaal niet goed. Nee! Dit betekent echt inleveren voor mij. Heel even dacht ik erover om dan alleen op het gebied van kleding een oogje dicht te knijpen. Maar nee, ik wil dit echt doorzetten en proberen om overal duurzamer in te worden. 

Gelukkig is er 2ehands van deze merken ook wel wat te krijgen. 2ehands kleding kopen is erg duurzaam. De kleding wordt op deze manier nog een keer gebruikt en je voorkomt dat het wordt verbrand. Bij ons in de stad is een hele grote 2ehands kledingmarkt waar ik graag rondsnuffel. Het is, net als bij de kringloop in Nederland, een kwestie van regelmatig heen gaan en de leuke items eruit  pikken. De volgende setjes van de meiden zijn bijna helemaal 2ehands (behalve het groene shirtje op foto 2). En eerlijk gezegd zijn dit de setjes die ik het liefst bij ze aantrek :-). 

Dit jurkje heb ik bij een lokale naaister gekocht. Ook duurzaam: lokale kledingindustrie met een stof die hier in Tanzania is gemaakt. 

Een heel ander, maar ook zeker duurzaam project, is onze moestuin. Enkele weken geleden zijn we hier mee begonnen en alles begint nu lekker te groeien. Het is niet dat we hier geen groenten of fruit kunnen krijgen. Waar we ons zorgen om maken zijn de bestrijdingsmiddelen die de boeren gebruiken. Er zijn hier geen regels voor, zoals in Europa. En de gevolgen van het gebruik van bepaalde bestrijdingsmiddelen zijn hier nog niet bekend bij de mensen. Iedereen gebruikt dus maar net wat hij voor handen heeft. En dat belandt op ons bordje. Zo is ons vertelt dat we in het regenseizoen geen tomaten moeten kopen, want de tomaten die de stortregens en modderige aarde overleven zijn bijna kleine, chemische bommetjes geworden. Hopelijk gaan de tomaten in onze tuin snel groeien!

Fijne maandag

Al die foto's van jullie in tropisch Nederland deden me de afgelopen weken erg goed. Hoewel het hier bitter koud is, vind ik het erg fijn om te zien dan Nederland dan nu ook eens een heerlijke zomer heeft. Volgens mij wordt iedereen blij van zon en dat is vast waarom de mensen in Afrika bijna altijd lachen!

Toen Albert zich vanmorgen weer klaarmaakte om naar het kantoor te gaan, vond Carolien dat wel een beetje moeilijk. Ze vindt het erg fijn als papa thuis is. Zaterdagochtend mocht ze mee met hem naar de kapper waar ze een lolly kreeg (een echt hoogtepunt voor een peuter van drie!). 's Middags waren we de hele tijd in de tuin bezig geweest met planten en bloemen, heerlijk ontspannen vind ik dat. En de meiden waren natuurlijk lekker aan het rommelen met steentjes en zand. Ook de zondag was een rustige, gezellige dag. Het was onze thuiskerk zondag, dus deden we Bijbelstudie samen. Deze keer was de brief aan Filemon aan de beurt. Het was zulk lekker warm en zonnig weer dat we besloten ook buiten te eten. Met verse bloemen uit eigen tuin op tafel.

Vandaag is het dus weer maandag. Kleren wassen, rommel opruimen, eten klaarmaken, etc. Maar ook even de tijd nemen om met de meiden koffie te drinken en een boekje te lezen. En zelfs een genietmomentje omdat mijn brood zo goed is gelukt!

Fijne maandag allemaal!

Een dagje thuis

Vandaag koos ik voor een dagje thuis met de meiden. Hoewel ik heel vaak thuis ben met de meiden, koos ik er vandaag bewust voor en dat voelt dan toch anders. Rond tien uur, toen ik net wat plantjes aan het overplanten was in andere potten, kwam de buurvrouw langs en vroeg of ik meeging naar een andere buurvrouw om wat te kletsen en zodat onze kinderen samen konden spelen. Omdat Miriam op dat moment op bed lag kon ik niet gelijk meekomen. Ik zei dat als ze vroeg wakker zou zijn ik misschien nog even langs zou komen. Maar eenmaal weer aan de slag in huis veranderde ik van gedachten. Er is nog steeds zoveel te doen in ons nieuwe huis dat ik besloot er een thuis-dag van te maken. Carolien leek het niet erg te vinden. Met de buurtkinderen spelen vindt ze leuk, maar als ik toezeg een verhaaltje (of drie) voor te lezen vindt ze dat nog leuker! Dus werd het een klusjes-in-en-rond-het-huis-dagje. Ik verschoonde ons bed en Miriams bed. Samen met Carolien ruimde ik haar speelhoek weer eens grondig op. Ook hamerde ik wat spijkertjes in het raamkozijn waar ze haar speelpannetjes aan kan ophangen. Ja, ik weet het, zou ik in Nederland ook nooit doen, maar dat kan hier allemaal :-)

Ik maakte een hanger van een tak uit de tuin voor een mooi geschilderde doek. Deze kochten we een jaar geleden en ik ben er nog steeds blij mee. Fleurt nu onze gang wat op.

Ik deed de strijkwas die van 3 weken was blijven liggen omdat ik nog geen strijkplank heb. Nog steeds niet, maar nu moest ik toch echt wat strijken omdat mijn favoriete broek er tussen zat! Dus op een kussen van de bank alles gestreken. Heel strak werd het niet maar ach, na een uurtje dragen zitten er toch weer kreukels in.

Na de lunch, toen de meiden even lagen, bereide ik de Bijbelstudie voor morgenavond voor. Elke donderdagavond hebben we fellowship met andere gezinnen. Iedereen kookt dan iets voor een gezamenlijke maaltijd. Daarna doen we Bijbelstudie en hebben we een moment waarop we bidden met elkaar. Morgenavond is de fellowship bij ons thuis en leid ik de Bijbelstudie, dus dat vraagt wat voorbereiding. Helemaal omdat het allemaal in het Engels gaat. Mijn Engels is prima, maar specifieke Bijbelse onderwerpen vragen specifieke Bijbelse woorden ;-).

Voor morgen staat er nogal wat op de planning. Dan ga ik met de meiden naar Ifisi waar Miriam haar 2e Rota vaccinatie krijgt in het ziekenhuis. Ik moet spullen van het klaslokaaltje uitzoeken en verhuizen, een matras voor Carolien kopen, een rekening betalen bij de garage, etc. Pff, daar zie ik dus nu al tegenop! Met twee kids een lange autorit in een warme auto en dus het één en ander regelen. Ik hoop maar dat ze veel slaapjes doen! Ik hoop rond de lunch weer thuis te zijn en dan kan ik direct gaan koken (chili) en bakken (dessert) voor de fellowship. Druk, druk! Het is dus maar goed dat ik vandaag een thuis-dag had :D

We zijn terug

We zijn weer in Tanzania! 4,5 maand hebben we genoten van het Nederlandse leven. De eerste week smulden we van een makkelijke andijvie-stamppot die warempel in slechts 15 minuten op tafel stond. En ook van brood konden we geen genoeg krijgen. Brood met kipfilet en Surinaamse eiersalade, heerlijk! Toch was het al snel weer gewoon. Is maar goed ook anders word je soort van overweldigd door alle prikkels. Wat ik wel jammer vind, terugkijkend op ons eerste verlof, is dat is waarschijnlijk nog niet eens de helft van alles uit de supermarkt heb geprobeerd. En dan bedoel ik vooral alle sausjes, bakproducten en maaltijdmixen. Ja, in Nederland mogen maaltijdmixen dan misschien uit den boze zijn, hier worden ze hoog gewaardeerd. Twee weken geleden hadden we een Bijbelstudieavond met alle gezinnen, waarbij iedereen wat eten meeneemt. Ik zorgde die avond voor stokbrood met kruidenboter. De kruidenboter was gemaakt met zo'n super handig zakje kruidenbotermix. Iedereen vond het heerlijk! Of ik geen recept had. Uhm...

Onze koffers zaten vol met allemaal spullen die we hier niet of nauwelijks kunnen krijgen. Enkele spullen waarmee ik heel blij mee ben dat die mee zijn gegaan:

Warme sloffen! Want die tegelvloer hier is zooo koud in de ochtend en 's avonds.

Leuke kleding zoals deze pyjama. Scheelt weer veel gesjouw over de lokale markt.

 Een hele stapel nieuwe boekjes voor onze peuter die het liefst de hele dag door wordt voorgelezen.

 Onze perculator waar we elke dag heerlijke koffie mee zetten. Heel handig want je hebt er geen stroom voor nodig.

 Deze schommel van Ikea. Carolien brengt er uren op door.

En een hele lading knutselspullen. Absoluut geen overbodige luxe deze meid die het liefst de hele dag en overal stickertjes plakt.

Drie weken geleden zijn we verhuisd. Eerst woonden we in een klein dorpje op een compound. Nu wonen we in de stad in een huis met een grote tuin. Tot nu toe bevalt het erg goed. Het is hier overdag zo'n zes graden koeler en dat is echt fijn. Ook wonen we nu dicht bij collega's en winkels. A is vanmorgen zelfs naar het kantoor gefietst, zo dichtbij wonen we nu. Het is hier nu winter en zonder isolatie betekent dat dat het in ons huis 's avonds en in de ochtend slechts 15 graden is. Elke morgen drinken we dus koffie buiten in de zon om maar even lekker op te warmen. Op deze foto zie je ons taart eten ter ere van Alberts verjaardag afgelopen weekend.

Zelfvoorzienend

Geïnspireerd door een vriendin schrijf ik weer eens een blog. Het is fijn om je gedachten te verwoorden. En helemaal als je zoveel gedachten hebt dat je soms niet in slaap komt. Zoals gisteravond. Dus nu weer tijd voor een stukje reflectie.

“I didn't know being a missionary was going to also teach me a lot about how my ancestors lived 100yrs ago in the kitchen!” - Ik wist niet dat ik als zendeling zoveel zou leren van hoe mijn voorouders leefden 100 jaar geleden in de keuken.

Deze reactie las ik pas op Facebook en is helemaal op mij van toepassing. Soms voel ik me net Ma Ingalls (van het Kleine Huis). Degene die mij kennen, weten dat ik het Kleine Huis een super leuke serie vind, dus is dit eigenlijk erg leuke ervaring. Maar ook erg vermoeiend. Onze voorouders waren ook echt voornamelijk bezig met overleven. Ik denk niet dat er veel tijd overschoot voor dingen als: Facebooken, boek lezen, gitaar spelen of leuke dagjes uit. Het gewone leven vroeg al te veel energie. En dat ervaar ik soms ook. Tegelijkertijd vind ik het ook steeds meer een uitdaging! Enkele uitdagende dingen van mijn leven hier.

Sommige dagen geniet ik erg van het mooie weer en het altijd schijnende zonnetje. Helemaal als mijn tuin zo prachtig in bloei staat. De winter is hier begonnen en dus gaan de bloemen langzaam dood. Tijd voor actie! Wil ik volgend jaar weer een mooie bloementuin dan moet ik nu bezig met het verzamelen van zaadjes. Die koop je hier niet in de winkel maar haal je gewoon uit je eigen tuin! Eerst knip ik de al wat uitgebloeide bloemen af en zet ze binnen in een vaas om verder uit te drogen.

Als ik denk dat ze droog genoeg zijn wrijf ik alle zaadjes eruit. Je krijgt dan ook veel bloemafval mee, dus dat probeer ik er zoveel mogelijk uit te halen. Inmiddels heb ik al een heel blikje vol. En samen met een bekertje zaadjes van de buurvrouw creëer ik daarmee in november hopelijk weer een mooie bloementuin :-)

Niet alleen bloemen, maar yoghurt kun je 'recyclen'. Met een beetje yoghurt uit de winkel kan ik soms wel drie weken lang verse yoghurt blijven maken. Dat doe je zo: 1. Melk opwarmen tot 42 graden 2. Twee eetlepels yoghurt toevoegen en goed mixen 3. De pan inpakken in een theedoek en wegzetten. Nu zo'n vier uur wachten en dan kan het de koelkast in.
Het vreemde is dat eigengemaakte yogurt altijd lekkerder is dan die uit de winkel, terwijl de 'starter' toch supermarkt yoghurt is. Daarnaast is melk is goedkoper dan yoghurt, dus is het voordeliger zelf yoghurt te maken met de melk die we drie keer per week vers krijgen aangeleverd. En als ik echt dikke yoghurt wil laat ik uitlekker in een theedoek. Dan is het bijna alsof we Griekse yoghurt hebben. Mmm!

Iets waar ik nog niet helemaal zelfvoorzienend in ben is kleding. Nu ben ik nog afhankelijk van wat familie in Nederland in pakketjes opstuurt. Er is wel een markt met 2e handskleding waar ik soms hele leuke dingen vindt. Het is alleen een uitputtende manier van winkelen. Alle maten liggen door elkaar en is eigenlijk gewoon een kwestie van heel lang zoeken. En dan heb je soms na 1,5 uur maar liefst twee leuke shirtjes te pakken :-)

Hoeveel energie en tijd het ook allemaal vraagt, ik geniet van de mogelijkheden die ik hier heb en de enorme creativiteit die het soms vraagt. Het is het allemaal waard als ik mijn meisje in een leuk jurkje zie rondstappen terwijl ze 'mooi! mooi!' roept. Of als ik A lekker van de yoghurt zie eten :-)

Power cuts en griep

Geen stroom. In Nederland levert dit dagen gespreksstof op en de kranten staan vol met oorzaak-gevolg stukken. Hier in Afrika lijkt het er haast erbij te horen. Minstens één keer per etmaal valt de stroom uit. Dit kan een minuut, enkele uren of soms de hele dag duren. Heel af en toe vind je op de landelijke nieuwssites de reden hiervoor, maar meestal tasten we in het duister.

Onze ergste 'power cuts', zoals wij ze noemen, hebben we geloof ik wel gehad. Gedurende de maanden augustus, september en oktober hadden we bijna niet één dag stroom. s 'Nachts wel, dus konden we dan onze laptoppen en accu's opladen. Dat was best pittig. Want zo'n power cut zorgt voor flink wat irritaties en 'wat nu?' momentjes. Bijvoorbeeld:
De wasmachine die vrolijk staat de draaien en er opeens mee ophoudt. Natuurlijk midden in het wasprogramma waardoor de was de hele verdere dag staat te weken in een laagje bruin water.
Met ingezeepte haren onder de douche staan als die uitvalt. Ieks! Het water is dan echt steenkoud omdat het uit een diepe waterput komt.
Als je net dat belangrijke mailtje wilt versturen en de modem houdt er opeens mee op. Of het Skype gesprek met je moeder, waar je de hele week al naar uit kijkt, kan opeens niet doorgaan.

Gelukkig is deze power-cut-nachtmerrie over en dus sloegen we afgelopen zaterdag, vol goede moed, vlees en brood in voor de hele maand. Hups, de vriezer in. En ja hoor, maandag was weer een power cut dag. Balen! Deze keer waren we echter wel voorbereid en hadden we de vriezer tot de helft toe gevuld met plastic flessen water waardoor het daarbinnen toch behoorlijk koud is gebleven.

Sinds drie weken is het weer hier zo raar. Het ene moment is een luchtig zomerhemdje nog te warm, maar vervolgens is het vijf minuten later opeens heel kil door een plotselinge stortbui. Dus lijden we allemaal aan Nederlandse ziektes als snotneuzen, keelpijn en koorts.
Gisteravond kreeg Carolien flink koorts. Wat was ik blij met mijn meegebrachte zetpilletjes uit Nederland! Die doen goed hun werk en dus staat ze nu alweer de fotoboeken uit de kast te trekken. Ik zal erbij!

Advent

Aankomende zondag is het de eerste adventszondag. In Nederland wordt hier op allerlei manieren aandacht aan besteed. In de kerk worden adventspreken gehouden, in de krant lees je stukjes over wat advent inhoud en in de winkels zie je adventskalenders voorbijkomen. Maar hier in Afrika niets van dat alles. Toch wilde ik hier graag thuis bij stil staan en zo toeleven naar Kerst. Daarom heb ik enkele weken geleden een adventsprogramma in elkaar gezet.

Het plan is om elke zondagavond na het eten een moment te hebben waarop we even stil staan bij advent. Op internet vond ik op de site  van de pkn een mooi overzicht met Bijbelgedeeltes op thema. Ik heb er enkele uitgekozen die we gaan lezen. We beginnen bij de profeten Ezechiël en Jesaja waarin al wordt geprofeteerd over de Knecht. Maar ook over Gods ontferming en Zijn plan om Israël te redden. Voor elke week heb ik ook bij sommige Bijbelgedeelten liederen uitgezocht die we gaan beluisteren. De tekst van de liederen heb ik geprint zodat we mee kunnen lezen. Dit vind ik altijd prettig, het helpt mij om beter naar de tekst te begrijpen. Vooral op de cd van Sela 'In het licht' vond ik enkele erg mooie liederen. We eindigen op zondag 20 december met de aankondiging die je vindt in Lucas 1. Daarnaast zingen we elke week bekende kerstliederen.
Maar aankomende zaterdag starten we eerst met het lezen van een artikel dat ik vond op internet over de betekenis van advent. A is namelijk iemand die dingen graag doet niet vanwege het mooie, maar vanwege de betekenis. Ben ik het wel mee eens, dus lezen we eerst dit artikel.

Omdat Carolien nog te klein is om er iets van te begrijpen, heb ik dit jaar nog niets voor kinderen. Vanaf volgend jaar zal ik ook voor haar iets bedenken. Lijkt me trouwens erg mooi om zulke feestdagen met kinderen te beleven. Hiervoor heb al genoeg ideetjes langs zien komen.

Ook wil ik graag voordat we elke zondagavond beginnen een kaars aan steken. Daarbij heb ik nog wel één uitdaging. De kaarsen heb ik wel maar nog geen kaarshoudertjes. En omdat er aan het eind van de adventstijd vier kaarsen branden, heb ik vier standaards nodig. Daarvoor moet ik dus nog even op Pinterest snuffelen...

Mijn Modder Meisje

Kindjes met zanderige handjes en modderstrepen op de wangen. Toen Carolien nog niet was geboren en ook toen ze nog wat kleiner was, vond ik dat vreselijk. Waarom maakten die moeders hun kinderen niet schoon? Waarom lieten ze het toe dat hun kids binnen een paar minuten veranderden in varkentjes?

Maar kleine baby's worden groter...
Mijn eigen lieve kleine meid is namelijk veranderd in een echt modder kindje. Alles wat ze tegenkomt gaat richting haar mond en hele handen vol zand worden overal op uitgesmeerd, het liefst op zichzelf natuurlijk. Buiten spelen vindt ze heerlijk. Het is hier veel stoffiger dan in Nederland en onze veranda is altijd bedekt met een laagje zand. Na een kwartiertje buiten spelen zijn haar kleren dan helemaal bruin.

Toch maak ik haar niet telkens schoon en houd ik haar ook niet binnen zodat ze schoon blijft. Waarom? Omdat ik zie hoe ze ervan geniet. Die grote glimlach op haar gezicht als ze achter een mier aankruipt. Haar horen protesteren als het gras haar kin kriebelt.

En omdat ze ervan leert. Na een grote hap zand proeft ze zelf dat dit geen lekker hapje fruit is en probeert ze haar mond leeg te halen. Als de mier haar bijt weet ze dat ze die de volgende keer niet meer op moet pakken. En ze leert dat sommige dingen gevaarlijk zijn. Zo weet ze nu dat ze alleen het trapje af kan gaan als mama naast haar zitten om haar op te vangen als het fout gaat. 

Heerlijk om dit allemaal te zien! En al die vieze handjes en vuile kleertjes? Dat vind ik niet erg meer. Ik ben nu ook zo'n moeder geworden :-)

Thuiskapster

Als je in Afrika woont, word je opeens heel veel dingen die je daarvoor niet was. Of je ook echt de juiste vaardigheden bezit, vraagt niemand. Je moet!

Zo werd ik eerst thuisbakster. Ik hou van boeken waarin er een moeder voorkomt die vaak lekkernijen uit de keuken tovert. Zelf brood bakken, taarten maken en toetjes in elkaar draaien. Toch is het er in Nederland nooit van gekomen. Niet zo vreemd want op Urk verkopen ze de lekkerste dingen gewoon in de winkel. En als je dan toch eens de moed vat thuis iets te bakken en het mislukt, dan is dat zo'n teleurstelling dat je de volgende keer weer lekker naar de bakker fietst.
Maar niet zo alhier. Geen bakker met een eindeloze vitrine, geen supermarkt met kant-en-klare boterkoeken. En zo werd de thuisbakster in mij geboren. Ik heb al enorm veel geprobeerd. Sommige dingen, zoals brood, komen erg nauw. Maar een appel-kruimel toetje is weer super makkelijk. Dus bak ik er nu flink op los en ben ik dus een heuse thuisbakster geworden.

Sinds we hier zijn komen wonen, knip ik elke twee maanden A's haar. Dat is eigenlijk zeer eenvoudig. Behalve dan dat zijn haar erg dik is en ik dus al snel pijnlijke vingers heb. A houdt er wel altijd een spiegel bij om het te volgen, maar inmiddels is het met 20 minuten gepiept. Ook Caroliens plukjes knip ik wel eens bij. Daarbij is het alleen van belang haar een tijdje zoet te houden zodat ze niet al te veel beweegt.

En sinds vandaag ben ik een echte thuiskapster want ik heb ook mijn eigen haar geknipt! De laatste keer dat het geknipt was bij de kapper was in februari, vlak voordat we naar Afrika vertrokken. Dus dan begrijp je wel dat het echt de hoogste tijd was. Nou draag ik mijn haar de laatste tijd eigenlijk altijd vast vanwege de hoge temperaturen, dus veel zie je er dan niet van. Maar ik vond het zelf niet meer prettig voelen. De onderkant was erg droog geworden en daardoor werd het telkens zo snel klitterig. Dus, toen Carolien vanmiddag lag te slapen en het vlees stond te sudderen, heb ik de schaar gepakt. Na wat YouTube filmpjes te hebben geraadpleegd, zette ik de schaar in mijn haar. En dat ging zo:

 

 

 

Heerlijk dat korte. Best goed gelukt toch? De volgende keer zal het ik het nog een beetje korter proberen :-)  

 

Croissantjes, kilo's en familie

Het is alweer een tijdje geleden sinds de laatste blog. En dat terwijl ik juist tijdens deze periode vakantie heb gehad. Maar bij mij is het altijd zo dat ik beter en meer doe als ik druk ben. Een korte update...

Halverwege juli zijn we een week in Dar es Salaam geweest voor de jaarlijkse conferentie van de branche waar we voor werken. We zagen er eerst een beetje tegenop. Voornamelijk omdat het zo heet kan zijn in Dar. Maar de temperatuur was heerlijk (rond de 30 graden). En het hotel met bijbehorend restaurant was echt een enorme verassing. Na vijf maanden zonder, aten we opeens weer croissantjes, pudding, chocoladegebakjes en heerlijk klaargemaakt vlees. Je kan je voorstellen dat we onze kans waarnamen. Er stond een weegschaal op onze hotelkamer en we zagen aan het begin van de week dat we nogal waren afgevallen. Vooral mijn gewicht was erg naar beneden gegaan. Ik geloof dat ik in geen 8 jaar zo licht ben geweest (stiekem toch wel leuk, alle zwangerschapskilo alweer kwijt plus nog meer). Maar na een week van lekkernijen en luieren stonden we opnieuw op de weegschaal. Allebei bijna twee kilo zwaarder! Grijns...

Elke dag was er een programma met workshops, zingen, Bijbelstudie, voorstelrondjes en lezingen. Vooral het zingen met elkaar heeft mij erg goed gedaan. Dat mis ik erg. In de kerk zingen we ook wel, maar ik beheers de taal nog niet goed genoeg om altijd te beseffen wat ik zing. Zingen is voor mij een belangrijk onderdeel van mijn geloofsleven. Maar ik heb heel goed nieuws: Ik heb een gitaar gekregen van onze buren! We zouden eerst proberen of familie mijn gitaar uit Nederland kon meenemen, maar dat was helaas niet mogelijk. Nu kan ik dus elke morgen tijdens mijn stille tijd zingen.
Carolien is tijdens de week in Dar naar de crèche gegaan. Ik was benieuwd of dit zou werken. Ze is de hele dag met mij alleen thuis en niet erg gewend aan anderen. Maar het ging boven verwachting! Ze werd zelfs tot het makkelijkste kindje bestempeld :-)

Eén dag na onze terugkomst reden we opnieuw naar het vliegveld. Deze keer om familie op te halen. Alberts ouders, twee zusjes en zwager kwamen ons bezoeken. Wat een blij weerzien! We hebben er vooral een 'uitrust' vakantie van gemaakt. Opnieuw veel gezwommen, dit keer in Lake Nyasa en we zijn verhuisd. We wonen nu in een huis met tuin en veranda. Echt heerlijk als je in een warm land woont. In ons oude huis konden we alleen maar binnen zitten terwijl buiten de zon altijd schijnt. We voelen ons erg gezegend met dit heerlijke huis. En nog leuker: we hebben Nederlandse buren.

Prachtige omgeving bij Lake Nyasa

Nu ben ik al drie weken druk met het inrichten van mijn klaslokaaltje en het voorbereiden van lessen. Most of it is handmade :-) Maandag begint de preschool officieel. Maar dat is iets voor een andere blog...